Het voordeel (of nadeel) om als zelfstandige een praktijk te hebben, is dat je voor een groot deel afhankelijk bent van vindbaarheid op Google. Bijhouden waarop gezocht wordt is dan essentieel om je website(s) gezond en aantrekkelijk te houden. Al maanden valt bij mij op dat er erg veel clicks zijn op het “straffen van puber”.
Lastige puber
Op zich niet zo verwonderlijk. Pubers kunnen behoorlijk lastig zijn voor ouders. Ze luisteren niet meer zoals die lieverd van 8 waar straffen met vroeg naar bed gaan of niet mogen buitenspelen etc. goed werkte. Dat wordt toch een stuk moeilijker als je lieverdje ineens 16 is en een kop groter. Helemaal lastig als die puber niet luistert, een eigen mening heeft en toch doet wat hij/zij zelf wil. Als ouder ben je je natuurlijk overwicht kwijt en praten met je puber alsof het een volwassene is, lukt ook niet.
Waarom straffen?
Ouders straffen om een paar redenen: voor een klein deel omdat ze dat zelf zo hebben geleerd en grotendeels omdat je ongewenst gedrag wil bijsturen door er een negatieve consequentie tegenover te zetten. In de wetenschap wordt dit negatieve conditionering genoemd. Laten we er voor het gemak vanuit gaan dat de meeste ouders googelen op het straffen van pubers omdat ze ongewenst gedrag willen corrigeren.
Wat brengt ouders er dan toe om te googelen op het straffen van hun puber? Ze zitten met de handen in het haar. Ze hebben alle mogelijke straffen geprobeerd en niets blijkt te werken. Dappere ouders die nog enthousiast vertellen dat ze straffen door de telefoon van hun 12-jarige in te nemen en dat ze dat zullen blijven doen, zullen behoorlijk van een koude kermis thuiskomen als die puber wat ouder wordt. Een puber is niet te straffen zoals je dat vroeger met je lieverd deed. Als ouder ben je overgeleverd aan het natuurlijk ontwikkelingsproces van je puber, iets dat veel ouders moeilijk blijken te vinden. Vaak wordt dan gezegd “maar ik kan hem/haar toch niet al loslaten?!”. Klopt, je hoeft alleen de teugels niet te laten vallen, je kan de teugels wel laten vieren.
Er is een behoefte
Er blijkt een grote behoefte naar oplossingen te zijn en ouders zoeken dus naar tips hoe ze hun puber volledig onder controle kunnen houden. Dan heb ik slecht nieuws: dat kan niet. Een van de belangrijkste ontwikkeling in de pubertijd is het ontdekken van de eigen “ik”, het opzoeken van grenzen en het verkennen van zelfstandigheid en verantwoordelijkheid. Dàt is de stand waarin het puberbrein staat, het kinderbrein bestaat niet meer. Ze zijn daarom te volwassen om met straffen te zorgen dat ze er van leren en niet meer zullen doen wat niet de bedoeling is. Ze zijn van de andere kant ook te onvolwassen om zich volwassen te gedragen en moeten daarom nog steeds door ouders worden bijgestuurd. En daarin zit de oplossing: bijsturing van gedrag en niet straffen van gedrag.
Bijsturing
Als ouder moet je ze nu veel meer sturen dan straffen. Een puber ziet straffen als een zwakte bod van jou en dat is het eigenlijk ook. Je zou nooit een andere volwassene straffen (bijvoorbeeld je collega of partner), als die iets doet dat niet door de beugel kan. Iedereen begrijpt dat erover praten veel meer effect heeft en straffen voor (nog meer) ruzie gaat zorgen. Zo zit het brein van je puber ook al in elkaar. Nadeel van het puberbrein is dan wel dat het nog niet impulsen kan beheersen of consequent logisch kan nadenken. Dat maakt dat er vrijwel altijd ruzie ontstaat en de puber niet luistert. Een boze puber kan sowieso niet luisteren net als een boze volwassene trouwens.
Maar hoe stuur je een puber dan bij?
Een paar handige tips om niet te straffen maar om bij te sturen:
Soms blijft het echt niet lukken om door te dringen tot je puber. Er bestaat dan een kans dat er bij hem/haar meer meespeelt en dat hij/zij dat niet met jou wil delen. Blijf in dat geval niet doorploeteren, niet voor jezelf en niet voor je puber: zoek hulp. Constante ruzies en confrontaties zuigen de energie en levensvreugde uit jezelf en je gezin. Zelfs je puber trekt het niet en zal dat nooit willen toegeven. Toegeven is voor een puber zijn/haar onafhankelijkheid inleveren en dat is het laatste dat ze willen.
Ik heb eerder een blog over dit onderwerp geschreven. Dat kan je hier teruglezen.
